België en Italië belastingkampioenen van de OESO

België is behalve Italië het enige land in de hele OESO waar de regering zo naarstig op zoek gaat naar hogere belastingen. Dat blijkt uit nieuwe cijfers van de OESO, die woensdag ook te zien waren op de website van The Washington Post, met bijhorende grafiek. Steeds meer internationale instellingen bevestigen de analyse van de N-VA en zeggen: 70% van de begrotingsinspanning haalt de regering Di Rupo I uit nieuwe belastingen en eenmalige maatregelen (inkomstenzijde) en slechts 30% uit besparingen (uitgavenzijde). Ook het Planbureau bevestigt: "De belastingdruk in België bereikt in 2012 een historisch ongezien hoog niveau."

In het artikel op de website van de Washington Post met als titel 'what austerity looks like around the world" vraagt de auteur zich af of Europese landen wel op een verstandige manier saneren. In bepaalde landen ligt de nadruk te veel op extra belastingen en te weinig op het echt terugdringen van de uitgaven. Het mag geen wonder heten dat ook België in dit rijtje past. Ook de OESO bevestigde dit nog onlangs in zijn nieuwe 'economic outlook'. Volgens de OESO verbetert België zijn primair saldo tussen 2011-2013 met 2,3%-punt BBP, maar dan wel met 1,6%-punt via de inkomsten en slechts 0,7%-punt via lagere uitgaven. Ofwel: door 70% extra inkomsten en 30% besparingen. Dat is het omgekeerde van wat instellingen als de OESO altijd vroegen. De N-VA krijgt gelijk in zijn oorspronkelijke analyse van de begroting.

Bevestiging daarvan kwam ook uit de hoek van het Planbureau. De ingrepen van de regering Di Rupo vertalen zich perfect in de volgende zin uit de nieuwe macro-economische vooruitzichten voor de volgende jaren: "De belastingdruk in België bereikt in 2012 een historisch ongezien hoog niveau". Op zich al een onrustwekkende vaststelling maar het Planbureau wijst erop dat die druk de komende jaren nog verder zal toenemen. Vooral voor de werkende bevolking.

Ondertussen stijgt de zelfgenoegzaamheid binnen de regering Di Rupo. Men is tevreden met een minigroei van de economie, al moet die zelfs nog bevestigd worden in de definitieve cijfers. Men denkt niet aan de negatieve gevolgen van de begrotingspolitiek – hogere belastingen brengen snel geld in het laatje, maar fnuiken de economische groei op langere termijn – en dat terwijl alle waarschuwingssignalen stilaan of oranje of rood staan. Het consumentenvertrouwen blijft bijzonder laag en het ondernemersvertrouwen blijft zelfs dalen. Over onze loonkostproblematiek – die ons heel veel jobs kost – wordt veel gepraat, maar niets beslist. Volgende week woensdag komt de Commissie met nieuwe Europese aanbevelingen voor ons land. Hopelijk beschouwt de regering ze deze keer niet louter als 'inspiratiebron' zoals de PS het verwoordde. In plaats van alle hoop op een mirakel van de Franse president Hollande te stellen, zou de regering Di Rupo beter zelf de handen uit de mouwen steken en werk maken van structurele maatregelen om onze economie aan te wakkeren.