Deugdelijke fraudemaatregelen: dat vraagt N-VA!

De Standaard en de VRT peilden bij de Vlaming of fraude hard genoeg wordt aangepakt. Volgens 57% van de N-VA-aanhangers mag er nog meer gedaan worden tegen fraudeurs. Voor de N-VA is de strijd tegen fiscale en sociale fraude essentieel voor een eerlijke belasting en het behoud van onze sociale zekerheid.

Toch beweert staatssecretaris Crombez dat hij van dat uitgangspunt bij de N-VA nog niet veel heeft gemerkt. Die conclusie trekt hij omdat de N-VA het merendeel van de voorstellen van de regering-Di Rupo wegstemt. Crombez vergist zich. Immers: waren Crombez’ wetsontwerpen deugdelijk geweest, zonder in te druisen tegen de Grondwet of de mensenrechten, dan had de N-VA ze wél ten volle gesteund. Graag verwijzen we naar vijf bizarre wetten van deze regering om dit te duiden.

Zo stelde de parlementaire onderzoekscommissie naar grote fraudedossiers vooreerst voor om een UNA VIA in te voeren. De bedoeling van zo’n UNA VIA is dat fraudedossiers ofwel door de fiscus, ofwel door het parket worden afgehandeld. Dat is een kwestie van efficiëntie: de beperkte middelen worden optimaal ingezet. Bovendien wordt een fraudeur dan slechts éénmaal vervolgd en éénmaal bestraft. Dat vereist de rechtspraak van het EHRM namelijk. In de UNA VIA-wet van 20 september 2012 is dat principe echter op zijn Belgisch ingevuld. Tom Boonen kan in dit land nog altijd na een BBI-onderzoek en het betalen van zijn ontdoken belastingen en een boete worden vervolgd door het parket. In een normale rechtstaat is zoiets onmogelijk. Specialist ter zake prof. Maus noemde de UNA VIA een weg vol putten en bulten. Op zo’n weg komt zelfs een toprenner ten val.

Een ander voorbeeld: Crombez verzwaart de straffen voor ‘ernstige fiscale fraude’. Om het onderscheid met ‘gewone fiscale fraude’ te maken wordt de aanmaak en/of het gebruik van valse stukken aangewezen. Dankzij Crombez’ interventie wordt ‘gewone’ fraude met valsheid in geschrifte gestraft met een minimum gevangenisstraf van één maand. Voor hetzelfde misdrijf dat ‘ernstig’ is, is de minimum gevangenisstraf voortaan acht dagen. Dus lager! De logica van Crombez is niet altijd te volgen.

Voorts: handelaars en dienstverstrekkers mogen bij verkoop geen betaling in contanten vanaf 5.000 euro of meer toestaan. Wie dat overtreedt, riskeert een strafrechtelijke geldboete. In zijn strijd tegen fraude wil Crombez dat handelaars en dienstverstrekkers een overtreding ook melden aan de witwascel. Zij zullen dus zichzelf moeten beschuldigen van een strafbaar feit. Dat gaat lijnrecht in tegen het verbod op zelfincriminatie van het EVRM. Het zou veel logischer zijn om iemand pas strafrechtelijk aansprakelijk te stellen wanneer hij nalaat om dit te melden. Helaas heeft Crombez daar geen oren naar.

Een vierde voorbeeld is te vinden in de wet die de privacy regelt bij Financiën. Elke eerlijke, onwetende, verstrooide of frauderende belastingplichtige kan voor onbepaalde tijd de toegang tot zijn belastingsdossier worden ontzegd van zodra hij voorwerp uitmaakt van een fiscale controle of een onderzoek. Het heeft geduurd tot de voorzitter van de privacycommissie zijn onbegrip uitschreeuwde vooraleer de regering over aanpassingen wou praten. Maar ook na de recentste wijziging kan de toegang worden ontzegd gedurende de hele zevenjarige controletermijn. Voor de N-VA is dit nog steeds een brug te ver.

Tot slot nam de Senaat een voorstel aan waardoor elke bankier, verzekeraar, boekhouder, fiscalist of notaris zijn cliënten moet beoordelen naar hun opvattingen en gedragingen. Per cliënt moet een risicoprofiel worden bijgehouden. Indien de cliënt er extreme meningen of gedragingen op nahoudt, moeten verdachte financiële transacties in verband met het witwassen van geld of de financiering van terroristische organisaties worden gemeld bij de witwascel. Enkel in totalitaire regimes worden duizenden burgers ingezet om de opvattingen en gedragingen van hun medemens in het oog te houden. Dat uitgerekend de Open Vld hierin het initiatief nam is onbegrijpelijk. Voor de N-VA is het een inbreuk op de vrije meningsuiting.

Deze vijf wetten hebben ongetwijfeld de beste bedoelingen in de strijd tegen fraude, maar zoals de regering-Di Rupo ze nu heeft uitgewerkt, horen ze in een rechtstaat simpelweg niet thuis. De N-VA draagt de vrije meningsuiting, het recht op privacy en de elementaire mensenrechten te hoog in het vaandel om ze kritiekloos te slachtofferen voor deze strijd. Het fraudebeleid van Crombez krijgt van ons géén vrijgeleide. De N-VA wil niet eindigen in een fiscale politiestaat waar professor Maus nu al voor waarschuwt.